ეგოს თამაშები და ადამიანის საბოლოო გაცრუებულობა

-მომატყუე ....

-მეპირფერე....

-შემაქე..

-ნუ მეტყვი თუ რამე არ შემიძლია. 

-მითხარი, რომ საუკეთესო ვარ, თუნდაც ასე არ იყოს. 

-დამეთანხმე ხშირად. 

-მაგრძნობინე თავი აღმატებულად 

-მე ყველაფერი შემიძლია.

-საუკეთესო ვარ

-ჩემს ირგვლივ უუნარო ადამიანები არიან. მე ვარ მათ შორის განსაკუთრებული ..

-მერე რა თუ ამას საქმით ვერ ვამტკიცებ მთავარია, რომ ეს ასეა.

-მსხვერპლი ვარ უმეცრების..

-ადამიანებს ჩემი შურთ.. არ სურთ აღიარონ, რომ საუკეთესო ვარ მათ შორის.

-მე ღმერთს ვუყვარვარ

-ადამიანები მემსახურებიან და ეს არ იციან.

-ისინი ჩემთვის გაჩნდნენ.

-ჩემი მეგობრები, ნათესავები ოჯახი მაძლევე,ნ რაღაც განსაკუთრებულს.

ამაშია მათი მისია. 

-მე ვარ მიმღები, სხვები გამცემები არიან.

-ღმერთი ვალდებულია უფრო მეტად იზრუნოს ჩემზე.

-ღმერთი ვალდებულია შემიქმნას კომფორტი,

-ზოგჯერ ავიწყდება, როგორი მშვენიერი ვარ მე.

-ზოგჯერ ყველას ავიწყდება, რომ მე საოცრება ვარ.

-ასეთია სამყარო, ვინც ყველაზე მნშვნელოვანია იმას არ აქცევენ ყურადღებას./

-მე ვიმსახურებ ყველანაირ კომფორტს.

-ალბათ მოვა დრო, როცა ყველას ეცოდინება სახელი.

-ყველგან დაიწერება ჩემი მიღწევების შესახებ.

და სამუდამოდ დავრჩები, მას მერეც როცა გარდავიცვლები.

-რაში მჭირდება? ისინი მუდმივად უნდა ნანობდნენ, რომ თავის დროზე არ შემიყვარეს.

გადის 20-30-40-50-60-70 წელი
და ადამიანი აღმოაჩენს , რომ უამრავი დრო დაიკარგა ილუზიების ქსოვაში. გამოტოვა მთავარი. და სინანულში იტანჯება მაშინ, როდესაც ყველაზე მეტად უნდა ტკბებოდეს საჭირო სიბრძნით, რომელიც ჯანსაღ შემთხვევაში უნდა მიეღო სამყაროსგან.


სტატიის ავტორი : ლევან ჩახაია