როგორ იზრდება ადამიანი...

მოვედი...
პირველი ნაბიჯებით შემოვიჭერი ამ ცხოვრებაში.. ადამიანად მოვედი.
მარტივად , ადამიანში შევასახლე საკუთარი სული და ვიქეცი იმად ვისაც მხედავთ...
ადამიანი ვარ..
ეს ნიშნავს, რომ ფრთები არ მაქვს.
ფრენა არ შემიძლია...
მე კი ვოცნებობ შემეძლოს ფრენა. მგონია, რომ , როცა აიჭრები , ზევით შეგიძლია უსაზღვრობა, უსასრულობა იგრძნო. დედამიწა კი ისეთია, დადიხარ და თითქოს მაინც დაბმული ხარ. მიწებებული.
ადამიანი ვარ!
რას ნიშნავს ეს..ნიშნავს ვიყო დაცემული, გართხმული, ვიყო მიწაში შემალული , როგორც ჩათესილი მარცვალი ღვთაებრივის.. ფეხებს , რო გაჭერს თითქოს ზემოდან , ვინმე, კარგად , რომ ჩაგტენოს სიბნელეში.
შემდეგ კი სისველეს გრძნობ..
თანდათან იზრდები, მიწაში ვერ ეტევი, და ამოხეთქავ , როგორც მცენარე. ამოიზრდები.
სიბნელიდან სინათლემდე ამოდიხარ.
მცენარეც , ხო ასეა.
ამოდიხარ, იზრდები შემდეგ მარჯვნიდან ერთი ტოტი ამოგდის, მარცხნიდან მეორე..
ორი ტოტი ასი გახდება.. ამ უთვალავ ტოტზე უთვალავი მწვანე ფოთოლი ამოგდის.
შემდეგ წვნიან ნაყოფსაც მოისხამ.
დიდი ხდები.
ვერაფერი გიტევს. ძლიერი ხარ. მყარად ფესვგდადგმული და ასე  გრძელდება...
სიბნელიდან სინათლემდე ასეთია გზა.
გგონია არაფერი ხარ. უცებ ყველაფერი ხდები.
ყველგან ხარ.
თითქოს პატარა ხარ , მოვა დრო , როცა აღმოაჩენ, რომ უსასრულოდ დიდია შენი მოცემულობა.
ასე, რომ თუ დღეს მცირე ხარ, თუ დღეს არაფერი ჩანს. არც ტოტები, არც მცენარე, არც ფოთლები.. შენ არსებობ და ეს უკვე გულისხმობს იმ ყველაფერს რაც ზემოთ დავწერე, უბრალოდ ყველაფერს აქვს დრო.
და მიეცი დრო შენს ტავს,მიეცი დრო შენს ცხოვრებას.
მიეცი დრო.
ნიკოს კაზანძაკისმა ტქვა იესოს სახელით,
" ხე არ ჩქარობს, რომ მოისხას ნაყოფი:"
ჰოდა ნუ იჩქარებ შენც..
ვცდილობ მეც არ ვიჩქარო.
ლევან ჩახაია